Onze moderne slavernij

Iedereen die in de jaren '70 en '80 schoolgaand is geweest zal daar geconfronteerd zijn met (politiek correcte) verhalen over het slavernijverleden. Zelf vroeg ik mij bij het aanhoren van deze verhalen altijd af waarom de slaven niet eenvoudigweg trachtten te ontsnappen. Zo een plantage moet je niet voorstellen als een omheind kamp, maar veel eerder als een grote boerderij waar de slaven in hutjes rondom het veld woonden en waar ook 's nachts niemand de wacht hield.
De reden dat ontsnappingen relatief weinig voorkwamen is natuurlijk omdat zo een slaaf, buiten het feit dat hij niet vrij was en uitgebuit werd, het verder echt niet zo slecht had. In ieder geval veel beter dan dat hij het zou hebben als hij op de vlucht zou slaan en rond zou moeten zwerven langs heg en steg. Hierdoor droegen de slaven zelf bij aan het in stand houden van het systeem van slavernij. Veel plantages bestonden uit honderden sterke slaven die slechts geleid werden door een handjevol blanken. Ontsnappen of zelfs een revolte zou vrij eenvoudig zijn geweest en een hoge kans van slagen hebben gehad. Toch kon het systeem honderden jaren in stand gehouden worden. De slaven werkten hard maar konden zelf niet, of slechts voor een klein deel, beschikken over de vruchten van hun arbeid. De blanke baas woonde in een villa, gebouwd door slaven, terwijl deze in een hutje zaten. Velen van hen hebben nooit beseft dat er ook een andere maatschappelijke indeling mogelijk was, en alles heel normaal gevonden hebben.

Precies op deze manier leeft nu een grote groep mensen in Nederland. Hoewel formeel natuurlijk vrij en beslist geen slaaf meer, zijn er frappant veel overeenkomsten tussen slaven en hen. Ik heb het over de Nederlandse jongeren tussen de 20 en de 35 jaar. Een heel groot deel van het werk in Nederland wordt uitgevoerd door deze groep, vaak goed opgeleid, ambitieus en bereid om de handen uit de mouwen te steken. De vruchten van deze arbeid worden echter grotendeels door anderen gesmaakt. Zonder dat de jongeren hier ooit voor gekozen hebben.

Laten we de situatie van een jonge baby-boomer in 1975 eens vergelijken met die van een 30-jarige in 2005, ongeveer één generatie later.De baby-boomer uit 1975 had achteraf gezien maar weinig te klagen. De druk op de werkvloer was toen veel lager als vandaag. Een 40-urige werkweek duurde ook echt 40 uur, en bij de overheid vaak nog enkele uurtjes korter, in tegenstelling tot de 65 uur die een 38-urige werkweek tegenwoordig werkelijk duurt. Meestal was er werk op fietsafstand, en anders tufte hij vrolijk over de nieuw aangelegde snelweg in een halfuurtje naar zijn werk toe. De benzine was betaalbaar, en omdat alle bedrijven nog niet op hun kop waren gezet door reorganisaties en efficiency-maatregelen, bevond dat werk zich meestal ook niet al te ver van zijn woning. Als zo een iemand tegen half zes thuiskwam (toen kon er om 6 uur nog gezamelijk gegeten worden), had zijn vrouwtje de aardappels al afgegoten en kon er gegeten worden. Het was toen nog heel goed mogelijk voor een gezin om op het salaris van één kostwinner een huis te kopen.

Zijn collega (of misschien wel zoon) in 2005, zit in een heel ander parket. Van hem wordt verwacht dat hij iedere dag een uurtje extra pakt op zijn werk. Veel verder reist, hiervan een groot deel in de file staat, en daar ook belastingtechnisch flink voor gestraft wordt. En als dat alles was, het salaris wat hij daarmee verdient is ook nog onvoldoende om überhaubt een normale woning te kunnen financieren. Zijn vrouw moet ook maar aan de bak, het liefst meer als 30 uur per week. Het grootste deel van haar verdiensten verdwijnen in de kinderopvang, maar ja haar bruto-inkomen telt in ieder geval wel mee voor de maximale hypotheek-marge. Zo rest beiden in de avonduurtjes dan ook nog het huishouden. Werkelijk genieten van de kinderen is er niet meer bij. Kortom, genoeg paralellen met het slavenleven enkele eeuwen eerder: Hard werken en tot je verbazing erachter komen dat je toch niet in staat bent een echt mooi huis met fatsoenlijke tuin te kopen.

Hoe is dit nu allemaal gekomen? Een van de belangrijkste oorzaken hiervan is dat de babyboom-generatie haar eigen problemen zonder scrupules, en met vooruitwerkende kracht, op de huidige generatie gewenteld heeft.
Alsof de vruchten van de wederopbouwers nog niet zoet genoeg waren, heeft zij door het aangaan van staatsschulden (den Uyl!) alvast een voorschot genomen op haar eigen kinderen. (Tsching, rinkelde de kassa voor de eerste maal).
Te beroerd om zelf vieze handjes te krijgen is de wereld afgezocht naar arbeidskrachten die voor deze generatie de toiletten schoon kwamen maken. Geschatte kosten van de multikulturele samenleving voor Nederland in zijn geheel: 70 Miljard Euro. (Tsching, rinkelde de kassa ten tweede male)
Na enkele jaren in allerlei sociale werkplaatsen rondgehangen te hebben, besloot deze generatie dat het nu mooi genoeg was geweest met werken, en ging zo rond de 55 met "pensioen", om lekker te kunnen reizen en fietsen. Complexe constructies werden er bedacht om te verdoezelen wie dit zou mogen betalen, maar uiteindelijk kan de rekening natuurlijk maar op een plek terecht komen. (Tsching kraaide de kassa voor de derde keer toen de jeugd verraden werd).

En nu zitten we hier in Nederland. Een werkdruk en een productiviteit die ongekend zijn wereldwijd, en tegelijkertijd ook zoveel belastingen en premies dat de vruchten van al dit werk buiten ons bereik blijven. Zelfs het vrijgeven van een procentje landbouwgrond, opdat de jeugd dan tenminste fatsoenlijk kan wonen, en niet opeengepakt in flatjes langzaam gek hoeft te worden, is teveel gevraagd. Dit waarschijnlijk onder het mom van "Je geeft ze een vinger en ze nemen de hele hand". Met veel plezier stemmen de babyboomers nu op partijen die de benzineprijs het liefst tot 5 euro per liter op willen schroeven. Nu ze zelf niet meer naar hun werk hoeven te rijden is zo een belasting, die voor het grootste deel niet op hun hoofden valt, natuurlijk relatief gunstig.

Nu kom ik weer terug op de slaven in het begin van dit stukje. Ook zij bleven zitten waar ze zaten. Deden wat nodig was om het eigen hoofd boven water te houden, en hielden het systeem hiermee honderden jaren in stand. Precies zoals de huidige Nederlandse jeugd.
Jeugd van Nederland! Ontvlucht deze rivierdelta-plantage toch!. Voor een achtervolging met honden en een lynchpartij bij falen hoeft u niet te vrezen! Het vaderland zou een grote dienst bewezen worden als de jeugd zou besluiten enkele jaren in den vreemde te bivakkeren! Huilend en op hun knieën reizen de babyboomers naar Australie, Nieuw-Zeeland of de USA, om te vragen of we alstublieft weer terug willen komen. In ieder weiland mogen we een villa laten bouwen en een kwartje subsidie op iedere liter benzine toe!
Ben je nog geen 35 en heb je nog geen verplichtingen zoals een gezin, wat let je dan om je rugzak te pakken en lekker een jaartje of 5 rond te hangen in de Oost om van het leven te genieten? Geen belasting richting de Nederlandse schatkist afdragen en een stuk levenservaring opdoen.Denk je nu echt dat je het beste uit je leven haalt door zo snel mogelijk een suffe kantoorbaan te krijgen en tegelijkertijd je hals in een loodzware hypotheekstrop te steken?

Jugend steh auf und Sturm brich los!!